W zestawie znajduje się spektroskop pryzmatyczny. Jego układ optyczny składa się ze szczeliny wejściowej, soczewki skupiającej i elementu dyspersyjnego. Światło, po przejściu przez szczelinę wejściową i soczewkę skupiającą, tworzy wiązkę równoległą. Pada ona na element dyspersyjny (rozszczepiający światło), którym jest pryzmat à vision direct (pryzmat obserwacji na wprost). Pryzmat ten złożony jest z trzech pryzmatów wykonanych z różnego rodzaju szkła optycznego.
Następuje w nim rozszczepienie wiązki światła w taki sposób, że część odpowiadająca środkowej części widma (światło żółte) nie ulega odchyleniu. Powstałe widmo można obserwować, zbliżając oko do wyjściowego okienka spektroskopu.
Spektroskop posiada możliwość regulacji ostrości powstałego obrazu. Służy do tego przesuwany pierścień na obudowie spektroskopu, który w jego wnętrzu połączony jest z soczewką skupiającą. Ostrość obrazu najłatwiej ustawić, obserwując widmo liniowe.
Kierując spektroskop szczeliną w stronę źródeł światła, można obserwować różnego rodzaju widma. Świecąca żarówka emituje światło o widmie ciągłym. Świetlówki i żarówki, tzw. energooszczędne (które też są świetlówkami), emitują światło o widmie pasmowo - liniowym z widocznymi liniami emisyjnymi rtęci. Wyraźne linie widmowe charakterystyczne dla sodu można zobaczyć, kierując spektroskop w stronę latarni ulicznych z żarówkami sodowymi (latarnie świecące żółtym światłem). Liniowe widma charakterystyczne dla gazów można obserwować, korzystając z lamp spektralnych (rurek Plückera) lub niektórych kolorowo świecących reklam, tzw. „neonów". Kierując spektroskop w stronę nieba, nigdy jednak bezpośrednio w stronę słońca, zobaczymy (po dobrym ustawieniu ostrości obrazu) dużą ilość cieniutkich, czarnych linii na tle widma ciągłego. To tzw. linie absorpcyjne Fraunhofera.
Za pomocą spektroskopu można także badać przejście/absorpcję światła przez różne ciała przezroczyste.
Wygląd produktu na zdjęciu może odbiegać od wyglądu produktu w rzeczywistości.
