Zestaw zawiera szklany termometr o długości 29 cm i średnicy 6 mm oraz plastikowy futerał. Działka elementarna termometru wynosi 1°C. Termometr posiada ucho umożliwiające jego zawieszenie. Pasuje do kalorymetru (zestaw nr 37). Nie zawiera rtęci
Zestaw składa się z dwóch polaryzatorów liniowych oprawionych w kartonowe ramki z podziałką kątową. Można za ich pomocą pokazać, że światło w naszym otoczeniu jest bardzo często światłem częściowo spolaryzowanym, a także wykonywać doświadczenia ilościowe
Przedstawiany zestaw pozwala na jakościowe oraz ilościowe przeprowadzenie doświadczeń w celu prezentacji lub badania przebiegu zderzeń sprężystych i niesprężystych, centralnych i niecentralnych kul o jednakowych bądź różnych masach. W doświadczeniach z wykorzystaniem tego sprzętu można badając zderzenia wykorzystywać lub dowodzić zasady zachowania pędu i zasady zachowania energii kinetycznej.
Budowa/Opis techniczny: W skład zestawu wchodzi:
dwie kulki stalowe o masach ok. 8,5 g i średnicach ok. 13 mm, jedna kulka szklana o masie ok. 2,4 g i średnicy ok. 12 mm, wydrążona kula drewniana o masie ok. 2,9 g i średnicy ok. 25 mm;
odpowiednio wygięty tor do rozpędzania kulek wraz z podstawą/ściskiem do przymocowania do krawędzi stołu, markerem początkowej pozycji kul, podstawką pod kulę-cel oraz pionem. Wysokość toru to ok. 12 cm, długość urządzenia w poziomie ok. 26 cm.
Nie wchodzące w skład zestawu:
kartka białego papieru oraz kalka kopiująca do znaczenia punktów upadku kul;
Działanie: Po położeniu toru na krawędzi stołu/przymocowaniu toru do krawędzi stołu kładziemy na poziomym fragmencie toru przy jego końcu jedną z kulek, którą chcemy rozpędzać. Ustawiamy drugą kulę-cel na wgłębieniu śruby na końcu toru (ta z łbem w dół, z przewieszonym pionem – w razie konieczności luzujemy nakrętkę aretującą od spodu). Wkręcając/wykręcając ją ustalamy wysokość kuli-celu tak, aby była na tym samym poziomie co kula uderzająca. Wykorzystując dołączony pion, zawieszony na śrubie podtrzymującej kulę uderzaną, otrzymujemy projekcję punktu zderzenia na podłogę. Tam kładziemy papier i na nim, stroną kopiującą do dołu, kalkę kopiującą (nie załączone w zestawie). Zaznaczamy punkt zderzenia i prowadzimy doświadczenie – upuszczamy ze szczytu toru kulę uderzającą, następuje zderzenie i kule spadają na kalkę, odbijając na papierze ślad uderzenia w podłogę. To samo powtarzamy kilkakrotnie, aby poznać rozrzut wyników. Po kilku powtórzeniach zdejmujemy kalkę i otaczamy rysując kółka uzyskane obrazy punktów upadku obu kul oddzielnie. Wykorzystując linijkę i ewentualnie kątomierz prowadzimy analizę otrzymanych rezultatów. Zmianę kąta uderzenia otrzymujemy odaretowując śrubkę (łbem do góry, nacięcie krzyżowe), która utrzymuje wspornik ze śrubą podtrzymującą kulę uderzaną, skręcenie tego wspornika do pożądanej pozycji i przykręcenie wspomnianej śruby. Zmiana zderzenia sprężystego na niesprężyste uzyskujemy dzięki użyciu wydrążonej kuli drewnianej: zaślepiamy ją z jednej strony np. taśmą samoprzylepną, ustawiamy na śrubie podtrzymującej (korygujemy jej wysokość tak, aby kula uderzająca mogła wpaść w środek kuli drewnianej i zostać „złapana"). Zderzenie zakończy się połączeniem ciała uderzającego i uderzanego.
Informacje praktyczne: W zależności od prędkości uderzającej kuli potrzeba od 1 do 2 arkuszy kalki na długość; w zależności od kąta uderzenia od 1 do 2 na szerokość. Przy wysokości stołu ok. 75 cm, maksymalnej wysokości, z której wypuszczamy stalową kulę uderzającą (pod śrubką na górze toru) i zderzenia centralnego odległość, na jaką odskoczy kula stalowa to ok. 40 cm, zaś kula szklana – 60 cm.
Wygląd produktu na zdjęciu może odbiegać od wyglądu produktu w rzeczywistości.
Zestaw zawiera pięć szklanych rurek kapilarnych o różnej średnicy wewnętrznej, stojak i szklane naczynie. Za pomocą zestawu można zademonstrować związane z cząsteczkową budową materii zjawiska napięcia powierzchniowego i włoskowatości.
Wykonana z drewna dźwignia o długości 50 cm jest wyposażona w metalowy uchwyt do mocowania na statywie, cztery ruchome zaczepy i podziałkę centymetrową z zerem na środku. Nieobciążoną dźwignię można zrównoważyć ciężarkami znajdującymi się na obu jej końca
Metalowa sprężyna ma 160 przylegających zwojów, jej długość wynosi 11 cm, a średnica 8 cm. Długość rozciągniętej sprężyny dochodzi do 10 m. Za jej pomocą można efektownie pokazać rozchodzenie się fali podłużnej oraz odbijanie się fali na końcach sprężyny
Zestaw zawiera dziesięć sześcianów wykonanych z różnych materiałów: miedzi, mosiądzu, glinu, ołowiu, żelaza, cynku, drewna twardego, drewna miękkiego, akrylu i PCW. Długość krawędzi każdego sześcianu wynosi 2,5 cm.
Zestaw składa się z metalowego toru z podziałką oraz czterech metalowych i trzech szklanych kulek. Za jego pomocą można zademonstrować oddziaływanie bezpośrednie i „na odległość”, zilustrować zasadę zachowania pędu i badać ruch jednostajnie przyspieszony
